Bedankt voor dit artikel! Hierbij een reactie op de quote: "Het Vaticaan en ook nagenoeg de gehele protestant-christelijke beweging hebben zich bij het WEF-gedachtengoed aangesloten." Het is andersom. Het Vaticaan heeft zich niet aangesloten, maar is de projectleider die de hele zaak - incl. het WEF - aanstuurt. Op www.detijdlijn.nl leg ik uit hoe dit zit en wat het grote verhaal is wat hier bij hoort. Onder 'over de tijdlijn' geef ik aanknopingspunten voor onderwerpen en de zoekfunctie helpt ook om door de site te navigeren. Ik zou hier graag eens over in gesprek komen.
Doet mij denken aan Het Schip der Dwazen, soms ook wel het Narrenschip genoemd.
Afkomstig uit boek IV van Plato’s Staat, over een schip met een disfunctionerende bemanning.
Het stuk is politiek van aard en heeft als doel om de problemen van regeren en besturen te illustreren in regeringsvormen die niet zijn gebaseerd op expertkennis.
In Das Narrenschiff (Sebastiaan Brant, 1494) wordt verteld hoe een schip vol dwazen koers zet richting het fictieve land Narragonia, het paradijs der dwazen.
Gaandeweg worden de verschillende manieren waarop dwaasheid tot uiting komt op de hak genomen door Brant in korte satires: zo komen de corrupte rechter, de dronkaard en de kwakzalver aan bod. Er komen ook voorbeelden van dwaasheid in voor die ietwat bevreemdend overkomen op de hedendaagse lezer: zo wordt er gesproken over het morele falen dat achter onafgemaakte gebouwen steekt.
Andere dwaasheden zijn echter van alle tijden, zoals een satirische beschrijving van uitstelgedrag:
"Wij varen rond door ieder land. Elke haven en stand doorzoeken wij. Wij varen rond met grote schade en kunnen de plek waar we moeten landen maar niet vinden. Onze rondreis is zonder eind, want niemand weet waar hij landen kan. En niemand rust, zowel overdag als 's nachts, en geen van ons slaat acht op de wijsheid."
Erasmus kwam met hetzelfde thema in ‘Lof der Zotheid’.
Jheronimus Bosch heeft en schilderij gemaakt met het onderwerp ‘Het Narrenschip’
Ik begrijp dat we van de geschiedenis moeten leren én niet opnieuw dezelfde fouten moeten maken, maar op basis van Hans Siepel zijn stuk vraag ik me af wat zijn oplossing dan is voor de huidige problematiek. Accepteren dat we een destructieve ongelijkheid machine hebben gecreëerd als gevolg van een disbalans van machten en voor de rest niks doen? Wat Hans zegt is voor mij één van de weinige tegengeluiden die logisch klinken maar ik zie in zijn stuk geen afdoende oplossingsrichting, of is dat juist het punt dat hij wil maken dat een oplossing impliceert dat iets maakbaar is. Ik hoor hier graag meer over. Daarnaast ken ik zelf wel enkele oplossingsrichtingen die rekening houden met die superioriteitsattitude die ik graag bediscussier om samen wijzer te worden.
Vanuit het geïnstitutionaliseerde christendom kan ik deze analyse prima volgen. Ook denk ik dat het verstandig is om heel voorzichtig te zijn met mensen of organisaties die een betere wereld, een ‘gouden tijdperk’ voorspiegelen. Wat in mijn beleving ontbreekt in het betoog - maar zeker ook bij aanhangers van de "klimaatreddingsmissie" of andere messiaanse neigingen - is een reflectie op de toch voornamelijk tragische figuur van de christus uit de evangeliën, die volgens de overlevering juist met een mengeling van compassie en gelaten aanvaarding van zijn lot transformatie teweeg bracht.
Bedankt voor dit artikel! Hierbij een reactie op de quote: "Het Vaticaan en ook nagenoeg de gehele protestant-christelijke beweging hebben zich bij het WEF-gedachtengoed aangesloten." Het is andersom. Het Vaticaan heeft zich niet aangesloten, maar is de projectleider die de hele zaak - incl. het WEF - aanstuurt. Op www.detijdlijn.nl leg ik uit hoe dit zit en wat het grote verhaal is wat hier bij hoort. Onder 'over de tijdlijn' geef ik aanknopingspunten voor onderwerpen en de zoekfunctie helpt ook om door de site te navigeren. Ik zou hier graag eens over in gesprek komen.
Doet mij denken aan Het Schip der Dwazen, soms ook wel het Narrenschip genoemd.
Afkomstig uit boek IV van Plato’s Staat, over een schip met een disfunctionerende bemanning.
Het stuk is politiek van aard en heeft als doel om de problemen van regeren en besturen te illustreren in regeringsvormen die niet zijn gebaseerd op expertkennis.
In Das Narrenschiff (Sebastiaan Brant, 1494) wordt verteld hoe een schip vol dwazen koers zet richting het fictieve land Narragonia, het paradijs der dwazen.
Gaandeweg worden de verschillende manieren waarop dwaasheid tot uiting komt op de hak genomen door Brant in korte satires: zo komen de corrupte rechter, de dronkaard en de kwakzalver aan bod. Er komen ook voorbeelden van dwaasheid in voor die ietwat bevreemdend overkomen op de hedendaagse lezer: zo wordt er gesproken over het morele falen dat achter onafgemaakte gebouwen steekt.
Andere dwaasheden zijn echter van alle tijden, zoals een satirische beschrijving van uitstelgedrag:
"Wij varen rond door ieder land. Elke haven en stand doorzoeken wij. Wij varen rond met grote schade en kunnen de plek waar we moeten landen maar niet vinden. Onze rondreis is zonder eind, want niemand weet waar hij landen kan. En niemand rust, zowel overdag als 's nachts, en geen van ons slaat acht op de wijsheid."
Erasmus kwam met hetzelfde thema in ‘Lof der Zotheid’.
Jheronimus Bosch heeft en schilderij gemaakt met het onderwerp ‘Het Narrenschip’
Dat schermen met utopia's lijkt mij een drogreden. Ik zie dat wat anders: https://davdata.nl/rattenvanger.html
Ik begrijp dat we van de geschiedenis moeten leren én niet opnieuw dezelfde fouten moeten maken, maar op basis van Hans Siepel zijn stuk vraag ik me af wat zijn oplossing dan is voor de huidige problematiek. Accepteren dat we een destructieve ongelijkheid machine hebben gecreëerd als gevolg van een disbalans van machten en voor de rest niks doen? Wat Hans zegt is voor mij één van de weinige tegengeluiden die logisch klinken maar ik zie in zijn stuk geen afdoende oplossingsrichting, of is dat juist het punt dat hij wil maken dat een oplossing impliceert dat iets maakbaar is. Ik hoor hier graag meer over. Daarnaast ken ik zelf wel enkele oplossingsrichtingen die rekening houden met die superioriteitsattitude die ik graag bediscussier om samen wijzer te worden.
Vanuit het geïnstitutionaliseerde christendom kan ik deze analyse prima volgen. Ook denk ik dat het verstandig is om heel voorzichtig te zijn met mensen of organisaties die een betere wereld, een ‘gouden tijdperk’ voorspiegelen. Wat in mijn beleving ontbreekt in het betoog - maar zeker ook bij aanhangers van de "klimaatreddingsmissie" of andere messiaanse neigingen - is een reflectie op de toch voornamelijk tragische figuur van de christus uit de evangeliën, die volgens de overlevering juist met een mengeling van compassie en gelaten aanvaarding van zijn lot transformatie teweeg bracht.