Bedankt voor dit artikel! Hierbij een reactie op de quote: "Het Vaticaan en ook nagenoeg de gehele protestant-christelijke beweging hebben zich bij het WEF-gedachtengoed aangesloten." Het is andersom. Het Vaticaan heeft zich niet aangesloten, maar is de projectleider die de hele zaak - incl. het WEF - aanstuurt. Op www.detijdlijn.nl leg ik uit hoe dit zit en wat het grote verhaal is wat hier bij hoort. Onder 'over de tijdlijn' geef ik aanknopingspunten voor onderwerpen en de zoekfunctie helpt ook om door de site te navigeren. Ik zou hier graag eens over in gesprek komen.
Pfff wat een verhaal zeg. in mijn ogen is klimaatverandering wel degelijk iets wat ontzettend duidelijk grote problemen veroorzaakt in de levens van miljoenen mensen. Wereldwijd zal dat grote gevolgen hebben in handelsketens, landbouw en omtrent leefbare gebieden. Dat politieke en economische instituten hiernaar moeten handelen lijkt me niet iets messianistisch maar realistisch en wenselijk. Daarnaast is het idee dat de wereld niet 'maakbaar' is in mijn ogen vreemd; de wereld wordt toch al ingericht door menselijke maatschappijvorming? Dit maakt het artikel totaal inhoudsloos: er wordt geen politieke stelling genomen en verdedigd maar het legt een slaafse moraal op, waarin mensen geen politiek agentschap hebben en dat de politieke en economische structuren nou eenmaal de baas zijn en we daar maar beter niet iets aan moeten proberen te doen.
Doet mij denken aan Het Schip der Dwazen, soms ook wel het Narrenschip genoemd.
Afkomstig uit boek IV van Plato’s Staat, over een schip met een disfunctionerende bemanning.
Het stuk is politiek van aard en heeft als doel om de problemen van regeren en besturen te illustreren in regeringsvormen die niet zijn gebaseerd op expertkennis.
In Das Narrenschiff (Sebastiaan Brant, 1494) wordt verteld hoe een schip vol dwazen koers zet richting het fictieve land Narragonia, het paradijs der dwazen.
Gaandeweg worden de verschillende manieren waarop dwaasheid tot uiting komt op de hak genomen door Brant in korte satires: zo komen de corrupte rechter, de dronkaard en de kwakzalver aan bod. Er komen ook voorbeelden van dwaasheid in voor die ietwat bevreemdend overkomen op de hedendaagse lezer: zo wordt er gesproken over het morele falen dat achter onafgemaakte gebouwen steekt.
Andere dwaasheden zijn echter van alle tijden, zoals een satirische beschrijving van uitstelgedrag:
"Wij varen rond door ieder land. Elke haven en stand doorzoeken wij. Wij varen rond met grote schade en kunnen de plek waar we moeten landen maar niet vinden. Onze rondreis is zonder eind, want niemand weet waar hij landen kan. En niemand rust, zowel overdag als 's nachts, en geen van ons slaat acht op de wijsheid."
Erasmus kwam met hetzelfde thema in ‘Lof der Zotheid’.
Jheronimus Bosch heeft en schilderij gemaakt met het onderwerp ‘Het Narrenschip’
Ik begrijp dat we van de geschiedenis moeten leren én niet opnieuw dezelfde fouten moeten maken, maar op basis van Hans Siepel zijn stuk vraag ik me af wat zijn oplossing dan is voor de huidige problematiek. Accepteren dat we een destructieve ongelijkheid machine hebben gecreëerd als gevolg van een disbalans van machten en voor de rest niks doen? Wat Hans zegt is voor mij één van de weinige tegengeluiden die logisch klinken maar ik zie in zijn stuk geen afdoende oplossingsrichting, of is dat juist het punt dat hij wil maken dat een oplossing impliceert dat iets maakbaar is. Ik hoor hier graag meer over. Daarnaast ken ik zelf wel enkele oplossingsrichtingen die rekening houden met die superioriteitsattitude die ik graag bediscussier om samen wijzer te worden.
Terechte vraag, maar ik denk dat Hans hier geen antwoord op kan geven. Er is geen receptuur te bedenken hoe dit schip gekeerd kan worden. Ik ben er wel van overtuigd dst het kan, maar de beweging moet helemaal vanaf de bodem -grassroots- komen. Het collectieve globale element (zonder het globalistische gedachtengoed te erkennen) hierin zal hoop ik het bewustzijnsniveau gaan verhogen. Wel een taak van lange adem!
Je hebt volkomen gelijk in je kritiek, die achterliggende grondgedachte klopt niet. Ook hierom vind ik juist wel dat we revolutionaire bewegingen zoals de anti koloniale revoluties en de socialistische revoluties juist positief moeten beoordelen en als poging om iets aan de destructieve ongelijkheidsmachine te doen.
Vanuit het geïnstitutionaliseerde christendom kan ik deze analyse prima volgen. Ook denk ik dat het verstandig is om heel voorzichtig te zijn met mensen of organisaties die een betere wereld, een ‘gouden tijdperk’ voorspiegelen. Wat in mijn beleving ontbreekt in het betoog - maar zeker ook bij aanhangers van de "klimaatreddingsmissie" of andere messiaanse neigingen - is een reflectie op de toch voornamelijk tragische figuur van de christus uit de evangeliën, die volgens de overlevering juist met een mengeling van compassie en gelaten aanvaarding van zijn lot transformatie teweeg bracht.
Bedankt voor dit artikel! Hierbij een reactie op de quote: "Het Vaticaan en ook nagenoeg de gehele protestant-christelijke beweging hebben zich bij het WEF-gedachtengoed aangesloten." Het is andersom. Het Vaticaan heeft zich niet aangesloten, maar is de projectleider die de hele zaak - incl. het WEF - aanstuurt. Op www.detijdlijn.nl leg ik uit hoe dit zit en wat het grote verhaal is wat hier bij hoort. Onder 'over de tijdlijn' geef ik aanknopingspunten voor onderwerpen en de zoekfunctie helpt ook om door de site te navigeren. Ik zou hier graag eens over in gesprek komen.
Pfff wat een verhaal zeg. in mijn ogen is klimaatverandering wel degelijk iets wat ontzettend duidelijk grote problemen veroorzaakt in de levens van miljoenen mensen. Wereldwijd zal dat grote gevolgen hebben in handelsketens, landbouw en omtrent leefbare gebieden. Dat politieke en economische instituten hiernaar moeten handelen lijkt me niet iets messianistisch maar realistisch en wenselijk. Daarnaast is het idee dat de wereld niet 'maakbaar' is in mijn ogen vreemd; de wereld wordt toch al ingericht door menselijke maatschappijvorming? Dit maakt het artikel totaal inhoudsloos: er wordt geen politieke stelling genomen en verdedigd maar het legt een slaafse moraal op, waarin mensen geen politiek agentschap hebben en dat de politieke en economische structuren nou eenmaal de baas zijn en we daar maar beter niet iets aan moeten proberen te doen.
Doet mij denken aan Het Schip der Dwazen, soms ook wel het Narrenschip genoemd.
Afkomstig uit boek IV van Plato’s Staat, over een schip met een disfunctionerende bemanning.
Het stuk is politiek van aard en heeft als doel om de problemen van regeren en besturen te illustreren in regeringsvormen die niet zijn gebaseerd op expertkennis.
In Das Narrenschiff (Sebastiaan Brant, 1494) wordt verteld hoe een schip vol dwazen koers zet richting het fictieve land Narragonia, het paradijs der dwazen.
Gaandeweg worden de verschillende manieren waarop dwaasheid tot uiting komt op de hak genomen door Brant in korte satires: zo komen de corrupte rechter, de dronkaard en de kwakzalver aan bod. Er komen ook voorbeelden van dwaasheid in voor die ietwat bevreemdend overkomen op de hedendaagse lezer: zo wordt er gesproken over het morele falen dat achter onafgemaakte gebouwen steekt.
Andere dwaasheden zijn echter van alle tijden, zoals een satirische beschrijving van uitstelgedrag:
"Wij varen rond door ieder land. Elke haven en stand doorzoeken wij. Wij varen rond met grote schade en kunnen de plek waar we moeten landen maar niet vinden. Onze rondreis is zonder eind, want niemand weet waar hij landen kan. En niemand rust, zowel overdag als 's nachts, en geen van ons slaat acht op de wijsheid."
Erasmus kwam met hetzelfde thema in ‘Lof der Zotheid’.
Jheronimus Bosch heeft en schilderij gemaakt met het onderwerp ‘Het Narrenschip’
Dat schermen met utopia's lijkt mij een drogreden. Ik zie dat wat anders: https://davdata.nl/rattenvanger.html
Ik begrijp dat we van de geschiedenis moeten leren én niet opnieuw dezelfde fouten moeten maken, maar op basis van Hans Siepel zijn stuk vraag ik me af wat zijn oplossing dan is voor de huidige problematiek. Accepteren dat we een destructieve ongelijkheid machine hebben gecreëerd als gevolg van een disbalans van machten en voor de rest niks doen? Wat Hans zegt is voor mij één van de weinige tegengeluiden die logisch klinken maar ik zie in zijn stuk geen afdoende oplossingsrichting, of is dat juist het punt dat hij wil maken dat een oplossing impliceert dat iets maakbaar is. Ik hoor hier graag meer over. Daarnaast ken ik zelf wel enkele oplossingsrichtingen die rekening houden met die superioriteitsattitude die ik graag bediscussier om samen wijzer te worden.
Terechte vraag, maar ik denk dat Hans hier geen antwoord op kan geven. Er is geen receptuur te bedenken hoe dit schip gekeerd kan worden. Ik ben er wel van overtuigd dst het kan, maar de beweging moet helemaal vanaf de bodem -grassroots- komen. Het collectieve globale element (zonder het globalistische gedachtengoed te erkennen) hierin zal hoop ik het bewustzijnsniveau gaan verhogen. Wel een taak van lange adem!
Je hebt volkomen gelijk in je kritiek, die achterliggende grondgedachte klopt niet. Ook hierom vind ik juist wel dat we revolutionaire bewegingen zoals de anti koloniale revoluties en de socialistische revoluties juist positief moeten beoordelen en als poging om iets aan de destructieve ongelijkheidsmachine te doen.
Vanuit het geïnstitutionaliseerde christendom kan ik deze analyse prima volgen. Ook denk ik dat het verstandig is om heel voorzichtig te zijn met mensen of organisaties die een betere wereld, een ‘gouden tijdperk’ voorspiegelen. Wat in mijn beleving ontbreekt in het betoog - maar zeker ook bij aanhangers van de "klimaatreddingsmissie" of andere messiaanse neigingen - is een reflectie op de toch voornamelijk tragische figuur van de christus uit de evangeliën, die volgens de overlevering juist met een mengeling van compassie en gelaten aanvaarding van zijn lot transformatie teweeg bracht.